Cikk forrása: Múlt-kor

Követként dolgozni a régi korokban gyakran hálátlan és olykor halálos munka volt. A perzsa uralkodó Xerxész követei bizony száz százalékig megtapasztalhatták pozíciójuk minden poklát. Egyiküket a spártaiak nemes egyszerűséggel egy kútba hajították, az Athén városába küldött követ pedig egy gödör mélyén landolt. A görögök így válaszoltak a perzsa király kérésére, aki szimbolikusan vizet és földet kérve próbálta behódolásra bírni a helléneket. Mivel a görögök a kérésre durva és félreérthetetlen nemmel válaszoltak, a vízért kútba, a földért gödörbe hajítva a követeket, Xerxész Kr.e. 480-ban elindította hadseregét, hogy egyszer és mindenkorra leszámoljon velük.

Apja I. Dareiosz Kr.e. 490-ben Marathónnál bekövetkezett vereségét követően Xerxésznek a bosszú körül kavarogtak a gondolatai. Négy évre volt szüksége, hogy felállítsa hatalmas hadseregét, amely az ókori görög történetíró Hérodotosz szerint olyan hatalmas volt, hogy katonái akár egy folyót is eltüntethettek szomjazó ajkaik között. Hérodotosz krónikájában több mint egymilliós perzsa hadseregről ír, a mai modern történetírás ennél szerényebb haderőről, 150-200 ezer katonáról ír.

A spártaiak nem véletlenül választották ki a szorost, hiszen ezen a szűk területen a perzsák nem támaszkodhattak számbeli fölényükre, és nem tudták harcba vinni félelmetes lovasságukat, illetve nagy tömegével bevetni íjjászaikat, így a perzsákhoz képest csekély haderőt, a szövetséges görög városállamokkal együtt kb. 5000 főt felvonultató spártai hadsereg gyakorlatilag azt csinálhatta, amihez a legjobban értett: közelharcban felmorzsolni ellenfelét.

Xerxész Kr.e. 480-ban, augusztusban érkezett a hágóhoz. Két napi véres küzdelem után hadereje súlyos veszteségeket szenvedett és katonái harci morálja is megtört; a perzsa egységeket néhol korbáccsal kellett harcra kényszeríteni. A küzdelem harmadik napján azonban egy Ephialtész névre hallgató áruló, mesés anyagi juttatás reményében véget vetett a perzsák agóniájának és informálta Xerxészt egy titkos ösvényről, amelynek segítségével a szorost védők hátába kerülhetett.

Miután világossá vált előtte, hogy hamarosan bekerítik, Leonidász hazaküldte szövetséges hadereje nagy részét és 300 spártai elit harcosával és 700 theszpiai katonájával az utolsó emberig küzdött Xerxész katonái ellen, akik elképesztő veszteségek, 20 ezer ember árán tudták megtisztítani a szorost a görög „farkasoktól”.

Fotó: Pinterest

A Hofburg kerületben található Bécsi Nemzeti Könyvtár gyűjteménye közel 3,8 millió könyvre rúg. Az épület egykor a császár könyvtára volt, mennyezetét és a könyvtár épületét barokk stílusú freskók és mellszobrok díszítik.

Pinterest

Υπηρεσιακή Μονάδα:

Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης

Λεωφ. Στρατού 2, Τ.Κ. 54013, Θεσσαλονίκη (Νομός Θεσσαλονίκης)

Τηλέφωνο: +30 2313 306400
Φαξ: +30 2313 306402
Email: mbp@culture.gr

Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, από τα πιο σύγχρονα μουσεία στην Ελλάδα, προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα του Βυζαντινού πολιτισμού μέσα από τις πρωτότυπες εκθέσεις και την πολυσχιδή δραστηριότητα του. Σκοπός του είναι η συγκέντρωση, προστασία, μελέτη και προβολή έργων τέχνης και αντικειμένων, που καλύπτουν χρονολογικά την παλαιοχριστιανική, βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο. Τα έργα που φυλάσσονται και προβάλλονται στους χώρους του προέρχονται από το γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας και ιδιαίτερα από τη Θεσσαλονίκη, το πιο σημαντικό κέντρο στο ευρωπαϊκό τμήμα της βυζαντινής αυτοκρατορίας μετά την Κωνσταντινούπολη.

Οι συλλογές του μουσείου περιλαμβάνουν γλυπτά, ψηφιδωτά, τοιχογραφίες, εικόνες νομίσματα, επιγραφές, κεραμική, χειρόγραφα, αντικείμενα μικροτεχνίας και υαλουργίας. Το υλικό αυτό προέρχεται από ανασκαφές στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας, από αγορές, δωρεές και παραδόσεις αρχαιοτήτων, καθώς και από την επιστροφή των αρχαιοτήτων της Μακεδονίας, που είχαν μεταφερθεί το 1916, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών, όπου φυλάσσονταν μέχρι τη δεκαετία του 1990. Στο μουσείο έχουν δωρηθεί και δύο μεγάλες ιδιωτικές συλλογές, της Ντόρης Παπαστράτου, που αποτελείται από ορθόδοξα θρησκευτικά χαρακτικά, και του Δημητρίου Οικονομόπουλου, που περιλαμβάνει κυρίως εικόνες αλλά και κεραμική, νομίσματα και έργα μικροτεχνίας. Σήμερα, οι συλλογές του μουσείου εξακολουθούν συνεχώς να εμπλουτίζονται και με αγορές αντικειμένων, που πραγματοποιούνται από το Υπουργείο Πολιτισμού ή από δωρεές ιδιωτών και ιδρυμάτων. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα από τα σημαντικότερα κτήρια της σύγχρονης δημόσιας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, έργο του αρχιτέκτονα Κυριάκου Κρόκου, ενώ σε αυτό υπάγεται και το μνημείο- λογότυπο της Θεσσαλονίκης, ο Λευκός Πύργος. Η μόνιμη έκθεση του αναπτύσσεται σε ένδεκα αίθουσες, που αντιστοιχούν σε ισάριθμες αυτοτελείς εκθεσιακές ενότητες. Όλες καλύπτουν διαφορετικές πτυχές και περιόδους του βυζαντινού πολιτισμού και έχουν οργανωθεί σύμφωνα με τις σύγχρονες μουσειολογικές αντιλήψεις, έτσι ώστε κάθε αντικείμενο να μην αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητο έργο τέχνης, αλλά ενταγμένο σε ένα σύνολο αντικειμένων να εικονογραφεί όψεις της κοινωνίας που το δημιούργησε. Οι 3 πρώτες αίθουσες είναι αφιερωμένες στην παλαιοχριστιανική εποχή (4ος-7ος αι.). Οι 3 επόμενες στην μεσοβυζαντινή (8ος-12ος), η έβδομη στην υστεροβυζαντινή (13ος-1453), η 8η και η 9η στις συλλογές Παπαστράτου και Οικονομόπουλου αντίστοιχα, η 10η στη μεταβυζαντινή εποχή (1453-19ος αι.) και η 11η στη διαδικασία από την ανακάλυψη του αρχαίου αντικειμένου μέχρι την έκθεση του στο μουσείο.

Το μουσείο διαθέτει εξειδικευμένα και πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια συντήρησης ξύλινων εικόνων, κεραμικής, γυαλιού, οστού, μετάλλου, χαρτιού, τοιχογραφίας, ψηφιδωτού, λίθου και μαρμάρου. Οι αποθήκες του είναι ευρύχωρες και λειτουργικές, διαμορφωμένες σύμφωνα με τις σύγχρονες διεθνείς προδιαγραφές, ενώ υπάρχει και ειδικός χώρος υποδοχής των ανασκαφικών ευρημάτων. Οι αποθηκευτικοί και εργαστηριακοί χώροι στεγάζονται στο υπόγειο και στο πρώτο επίπεδο του κτηρίου και καταλαμβάνουν έκταση περίπου 5.000 τ.μ., σχεδόν τη διπλάσια από αυτή της έκθεσης. Το μουσείο διαθέτει, ακόμη αμφιθέατρο, χώρους περιοδικών εκθέσεων και άλλων δραστηριοτήτων και πωλητήριο.

Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού είναι Ειδική Περιφερειακή Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και λειτουργεί ως επιστημονικός οργανισμός, ανοικτός στο κοινό, με ευρύτερο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Οι δραστηριότητες του περιλαμβάνουν τη διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τη συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις σε συνεργασία με άλλους οργανισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, τη διοργάνωση διαλέξεων, επιστημονικών ημερίδων, εκθέσεων σύγχρονης τέχνης και ποικίλων άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Το μουσείο ενθαρρύνει την ψυχαγωγική και παιδευτική επαφή του κοινού με τις εκθέσεις του μέσω των εκπαιδευτικών και ενημερωτικών προγραμμάτων και εκδίδει ετησίως περιοδικό, στο οποίο παρουσιάζονται η δραστηριότητα του, καθώς και σύντομα, αλλά περιεκτικά άρθρα, που αφορούν έργα από τις συλλογές του.

Fotó: Pinterest

A cikk forrása: Múlt-kor

Európa első tömegpusztító fegyvere az elefánt volt

Henri Motte: Hannibal Barca átkel a Rhone-on (1878)

A pürrhoszi háború (Kr. e. 280 – Kr. e. 275) arról nevezetes, hogy ekkor használtak először elefántokat a római seregek ellen – mégpedig a görögök, Dél-Itáliában. Hadi eszközként az elefántok először Indiában, a szanszkrit nyelvű epikus költeményekben, a Mahábháratában és a Rámájanában tűnnek fel. Innen Nagy Sándor idejében kerülnek nyugatabbra. A Kr. e. 331-ben vívott gaugamélai csatában a perzsák 15 elefántot vetettek be. A mai Pakisztán területén található Pórosznál Sándor seregei akár 200 elefánttal is állhattak szemben, a Hüdaszpész (Dzselám) folyónál vívott csatában. Ennél is többet tudott felsorakoztatni a Nanda Birodalom, illetve Gangaridai (a mai Banglades, illetve Nyugat-Bengál indiai állam): 3000 és 6000 közötti harci elefánttal gyakorlatilag megállították Nagy Sándor terjeszkedését.

Hazatérve Sándor felállított egy elefántos egységet babiloni palotája őrzésére, és létrehozta az elephantarkhoszi tisztséget ennek vezetésére. Európában Kr. e. 318-ban mutatkoztak be a harci elefántok, amikor Nagy Sándor egyik hadvezére, Polüperkhón 60 elefánttal ostromolta meg Megalopoliszt. Itáliában először Pürrhosz, Épeirosz királya alkalmazta őket a rómaiakkal szemben a Heraclea Lucanánál vívott csatában. Az indiai elefántokat az elképedt római katonák elnevezték „lucaniai ökröknek.”

Fotó: Pinterest

A Rióban található könyvtár a XIX. században épült, a portugál műalkotások hihetetlen gyűjteménye. A könyvtárba lépve olyan, mintha egy elvarázsolt kastélyban lennénk, melyben a padlótól a plafonig tökéletes összhangban könyvek végtelen száma sorakozik fel.

Pinterest

Το Επιγραφικό Μουσείο είναι μοναδικό στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο στο είδος του στον κόσμο. Σε αυτό φυλάσσονται 14.078 επιγραφές, γραμμένες κατά κύριο λόγο στην ελληνική γλώσσα. Χρονολογικά καλύπτουν την περίοδο από τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους έως τους παλαιοχριστιανικούς και προέρχονται κυρίως από την Ελλάδα.

Το μουσείο στεγάζεται στη νότια πτέρυγα του ισογείου του κτηρίου του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Οι χώροι του περιλαμβάνουν μία εξωτερική και μία εσωτερική αυλή (αίθριο), ένα προθάλαμο, ένδεκα αίθουσες, ένα ευρύ υπόστυλο διάδρομο σε σχήμα Π, ένα υπερώο, γραφεία, εργαστήριο συντήρησης ενεπίγραφων λίθινων μνημείων και χώρους υγιεινής. Από τους εκθεσιακούς χώρους είναι προσιτές στο κοινό οι δύο αυλές, ο προθάλαμος και τέσσερις αίθουσες, ενώ οι υπόλοιπες αίθουσες είναι προσιτές μόνο στους ειδικούς μελετητές.

Σκοπός του μουσείου είναι η έρευνα, μελέτη, καταγραφή, προστασία, διάσωση, ανάδειξη, δημοσίευση, φωτογραφική τεκμηρίωση, προβολή και η έκθεση των αρχαίων ελληνικών επιγραφών. Στις δραστηριότητές του συγκαταλέγονται, ακόμη, η ηλεκτρονική καταγραφή και αποτύπωση των επιγραφών, η κατάρτιση εξειδικευμένης βιβλιοθήκης και, γενικά, επιστημονικών αρχείων σχετικών με τις επιγραφές, καθώς και η διενέργεια εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Στο χώρο του Μουσείου διοργανώνονται περιοδικές εκθέσεις αρχαίων ελληνικών επιγραφών καθώς και εκθέσεις σύγχρονης τέχνης με έργα εμπνευσμένα από την ελληνική γραφή και τις αρχαίες επιγραφές.